Wzrost Osamy bin Ladena - Ile wzrostu ma Osama bin Laden? (2023)

Autorzy tacy jak Max Rodenbeck i Noah Feldman zarzucili szereg błędów i niespójności w argumentach bin Ladena. Przywołał demokrację zarówno jako przykład oszustwa i oszustwa zachodniego systemu politycznego - prawo amerykańskie jest „prawem bogatych i bogatych” - jak i jako powód, dla którego cywile są odpowiedzialni za działania swojego rządu i dlatego mogą być zgodnie z prawem ukarani śmiercią. Potępił demokrację jako „religię ignorancji”, która łamie islam, wydając prawa stworzone przez człowieka, ale w późniejszym oświadczeniu porównuje zachodnią demokrację Hiszpanii pozytywnie do świata muzułmańskiego - ponieważ „władca jest tam odpowiedzialny”. Rodenbeck stwierdza: „Najwyraźniej [bin Laden] nigdy nie słyszał teologicznych uzasadnień demokracji, opartych na założeniu, że wola ludu musi koniecznie odzwierciedlać wolę wszechwiedzącego Boga”.

Bóg wie, że nie przyszło nam do głowy zaatakować Wieże, ale kiedy sytuacja stała się nie do zniesienia – i byliśmy świadkami niesprawiedliwości i tyranii sojuszu amerykańsko-izraelskiego przeciwko naszemu ludowi w Palestynie i Libanie – pomyślałem o tym. Wydarzenia, które dotknęły mnie bezpośrednio, to wydarzenia z 1982 roku i wydarzenia, które nastąpiły po nim – kiedy Ameryka zezwoliła Izraelczykom na inwazję na Liban z pomocą Szóstej Floty Stanów Zjednoczonych. Kiedy patrzyłem na zniszczone wieże w Libanie, przyszło mi do głowy, żeby ukarać niesprawiedliwych w ten sam sposób: zniszczyć wieże w Ameryce, żeby mogli posmakować tego, co my smakujemy, i przestać zabijać nasze dzieci i kobiety.

Operacja o kryptonimie Operacja Neptune Spear została zlecona przez prezydenta Stanów Zjednoczonych Baracka Obamę i przeprowadzona w ramach operacji Centralnej Agencji Wywiadowczej (CIA) przez zespół US Navy SEALs z United States Naval Special Warfare Development Group (także znany jako DEVGRU lub nieformalnie pod swoją dawną nazwą SEAL Team Six) z Joint Special Operations Command, przy wsparciu agentów CIA na miejscu. Atak na rezydencję bin Ladena w Abbottabad rozpoczął się z Afganistanu. Po nalocie według ówczesnych raportów siły amerykańskie zabrały ciało bin Ladena do Afganistanu w celu pozytywnej identyfikacji, a następnie zakopały je w morzu, zgodnie z prawem islamskim, w ciągu 24 godzin od jego śmierci. Późniejsze doniesienia podały to w wątpliwość - powołując się na przykład na brak dowodów na to, że na pokładzie USSCarl Vinson, gdzie podobno miał miejsce pochówek, znajdował się imam.

Bin Laden został zabity w ufortyfikowanym kompleksie budynków, który prawdopodobnie został zbudowany dla niego i podobno był jego domem przez co najmniej pięć lat. Kompleks znajdował się mniej niż milę od pakistańskiej Akademii Wojskowej i mniej niż 100 kilometrów jazdy od stolicy Pakistanu. Podczas gdy rządy Stanów Zjednoczonych i Pakistanu twierdziły, a później utrzymywały, że żaden pakistański urzędnik, w tym wyżsi przywódcy wojskowi, nie znał miejsca pobytu bin Ladena ani nie miał wcześniejszej wiedzy o amerykańskim strajku, Carlotta Gall, pisząc w The New York Times Magazine w 2014 r., poinformował, że dyrektor generalny ISI Ahmad Shuja Pasha wiedział o obecności bin Ladena w Abbottabadzie. W artykule London Review of Books z 2015 r. Reporter śledczy Seymour M. Hersh stwierdził - powołując się na źródła amerykańskie - że bin Laden był więźniem ISI w kompleksie Abbottabad od 2006 r .; że Pasha wiedział z wyprzedzeniem o misji USA i zezwolił helikopterom dostarczającym SEALs na wejście w pakistańską przestrzeń powietrzną; oraz że CIA dowiedziała się o miejscu pobytu bin Ladena od byłego starszego oficera wywiadu pakistańskiego, któremu zapłacono szacunkowo 25 milionów dolarów za informacje. Obie historie zostały odrzucone przez urzędników amerykańskich i pakistańskich.

Siły amerykańskie i afgańskie dokonały nalotu na jaskinie górskie w Tora Bora w dniach 14–16 sierpnia 2007 r. Wojsko zostało przyciągnięte w ten obszar po otrzymaniu informacji o spotkaniu członków Al-Kaidy przed ramadanem. Po zabiciu dziesiątek członków Al-Kaidy i talibów nie znaleźli ani Osamy bin Ladena, ani Aymana al-Zawahiriego.

29 marca 2012 r. Pakistańska gazeta Dawn otrzymała raport sporządzony przez pakistańskich funkcjonariuszy bezpieczeństwa, oparty na przesłuchaniach jego trzech ocalałych żon, który szczegółowo opisywał jego ruchy podczas życia pod ziemią w Pakistanie.

Później władze pakistańskie zburzyły ten kompleks w lutym 2012 r., aby nie stał się neoislamskim sanktuarium. W lutym 2013 r. Pakistan ogłosił plany budowy parku rozrywki o wartości 265 mln R (2,7 mln USD) na tym obszarze, w tym na terenie dawnej kryjówki.

Bin Laden jest najbardziej znany ze swojej roli w kierowaniu atakami z 11 września, które spowodowały śmierć prawie 3000 osób i skłoniły Stany Zjednoczone do rozpoczęcia wojny z terroryzmem. Następnie stał się przedmiotem trwającej dekadę międzynarodowej obławy. W latach 2001-2011 bin Laden był głównym celem Stanów Zjednoczonych, ponieważ FBI zaoferowało nagrodę w wysokości 25 milionów dolarów za jego poszukiwanie. 2 maja 2011 r. bin Laden został zastrzelony przez komandosów US Navy SEAL w prywatnym kompleksie mieszkalnym w Abbottabad w Pakistanie, gdzie mieszkał z lokalną rodziną z Waziristanu. Tajna operacja została przeprowadzona przez członków United States Naval Special Warfare Development Group (SEAL Team Six) i operatorów Centralnej Agencji Wywiadowczej SAD/SOG na rozkaz prezydenta USA Baracka Obamy. Pod jego kierownictwem organizacja Al-Kaida była odpowiedzialna, oprócz ataków z 11 września w Stanach Zjednoczonych, za wiele innych masowych ataków na całym świecie.

15 czerwca 2011 r. prokuratorzy federalni Stanów Zjednoczonych Ameryki oficjalnie wycofali wszystkie zarzuty karne przeciwko Osamie bin Ladenowi po jego śmierci w maju.

W kwietniu 2011 roku prezydent Obama zarządził tajną operację mającą na celu zabicie lub schwytanie bin Ladena. 2 maja 2011 r. Biały Dom ogłosił, że SEAL Team Six pomyślnie przeprowadził operację, zabijając go w jego kompleksie Abbottabad w Pakistanie.

W kwietniu 2011 r. różne amerykańskie agencje wywiadowcze były w stanie wskazać podejrzane miejsce przebywania bin Ladena w pobliżu Abbottabad w Pakistanie. Wcześniej sądzono, że bin Laden ukrywał się w pobliżu granicy między Afganistanem a Terytoriami Plemiennymi Administrowanymi Federalnie w Pakistanie, ale znaleziono go 160 km dalej, w trzypiętrowej rezydencji bez okien w Abbottabad na 34°10′9,51″N 73°14 ′32,78 "E  /  34,1693083 ° N 73,2424389 ° E  / 34,1693083; 73.2424389 . Rezydencja Bin Ladena znajdowała się 1,3 km (0,8 mil) na południowy zachód od Pakistańskiej Akademii Wojskowej. Mapy Google Earth pokazują, że związek nie był obecny w 2001 roku, ale był obecny na zdjęciach zrobionych w 2005 roku.

Osama bin Laden został zabity w Abbottabad w Pakistanie 2 maja 2011 r., Krótko po godzinie 1:00 czasu lokalnego (16:00 czasu wschodniego) przez jednostkę wojskową Stanów Zjednoczonych.

W liście z 2010 roku bin Laden zganił zwolenników, którzy dokonali reinterpretacji al-tatarrus – islamskiej doktryny mającej na celu usprawiedliwienie niezamierzonego zabijania osób niewalczących w niezwykłych okolicznościach – aby usprawiedliwić rutynowe masakry muzułmańskich cywilów, które zwróciły muzułmanów przeciwko ruchowi ekstremistycznemu. Spośród grup powiązanych z Al-Kaidą Bin Laden potępił Tehrik-e-Taliban Pakistan za atak na członków wrogiego plemienia, oświadczając, że „operacja nie jest uzasadniona, ponieważ były ofiary wśród niewalczących”. Bin Laden napisał, że doktryna Tatarrus „należy ponownie przyjrzeć się w oparciu o współczesny kontekst i ustanowić jasne granice”. Poprosił podwładnego o sporządzenie kodeksu postępowania dżihadystów, który ograniczyłby operacje wojskowe, aby uniknąć ofiar wśród ludności cywilnej. W Jemenie Bin Laden wezwał swoich sojuszników do poszukiwania „rozejmu”, który przyniósłby krajowi „stabilizację” lub przynajmniej „pokazałby ludziom, że jesteśmy ostrożni w zapewnieniu… muzułmanom bezpieczeństwa na podstawie pokoju”. W Somalii zwrócił uwagę na skrajne ubóstwo spowodowane ciągłymi działaniami wojennymi i doradził al-Shabab dążenie do rozwoju gospodarczego. Poinstruował swoich zwolenników na całym świecie, aby skupili się na edukacji i perswazji, zamiast „wdawać się w konfrontacje” z islamskimi partiami politycznymi.

Sekretarz obrony USA Robert Gates powiedział w grudniu 2009 roku, że urzędnicy od lat nie mieli wiarygodnych informacji na temat miejsca pobytu bin Ladena. Tydzień później generał Stanley McChrystal, główny dowódca USA w Afganistanie, powiedział w grudniu 2009 roku, że Al-Kaida nie zostanie pokonana, jeśli jej przywódca, Osama bin Laden, nie zostanie schwytany lub zabity. Zeznając przed Kongresem Stanów Zjednoczonych, powiedział, że bin Laden stał się „ikoniczną postacią, której przetrwanie ośmiela Al-Kaidę jako organizację franczyzową na całym świecie”, a rozmieszczenie przez Obamę 30 000 dodatkowych żołnierzy w Afganistanie oznaczało, że sukces będzie możliwy. „Nie sądzę, abyśmy ostatecznie pokonali Al-Kaidę, dopóki nie zostanie schwytany lub zabity” – powiedział McChrystal o bin Ladenie. Według niego zabicie lub schwytanie bin Ladena nie oznaczałoby końca Al-Kaidy, ale ruchu nie można było wykorzenić, dopóki pozostawał na wolności.

7 października 2008 r., w drugiej debacie prezydenckiej na temat polityki zagranicznej, ówczesny kandydat na prezydenta Barack Obama obiecał: „Zabijemy bin Ladena. Zmiażdżymy Al-Kaidę. To musi być nasz największy priorytet bezpieczeństwa narodowego”. Po wyborze ówczesny prezydent elekt Obama wyraził plany „odnowienia zaangażowania USA w znalezienie przywódcy Al-Kaidy Osamy bin Ladena, według jego doradców ds. Bezpieczeństwa narodowego”, aby przyspieszyć polowanie na terrorystę. Prezydent Obama odrzucił politykę administracji Busha wobec bin Ladena, która „połączyła wszystkie zagrożenia terrorystyczne od Al-Kaidy przez Hamas po Hezbollah”, zastępując ją „ukrytym, laserowym skupieniem się na Al-Kaidzie i jej odrodzeniu”.

Natychmiast po atakach z 11 września przedstawiciele rządu USA wskazali bin Ladena i organizację Al-Kaidy jako głównych podejrzanych i zaoferowali nagrodę w wysokości 25 milionów dolarów za informacje prowadzące do jego schwytania lub śmierci. 13 lipca 2007 r. Senat przegłosował podwojenie nagrody do 50 milionów dolarów, chociaż kwota ta nigdy nie została zmieniona. Stowarzyszenie Pilotów Linii Lotniczych i Stowarzyszenie Transportu Lotniczego zaoferowały dodatkową nagrodę w wysokości 2 milionów dolarów.

Na dwóch innych taśmach wyemitowanych przez Al Jazeera w 2006 roku Osama bin Laden ogłosił: „To ja kieruję dziewiętnastoma braćmi.… Byłem odpowiedzialny za powierzenie dziewiętnastu braci… nalotów” (23 maja, 2006). 2006). Na taśmach widziano go z Ramzi bin al-Shibh, a także z dwoma porywaczami z 11 września, Hamzą al-Ghamdi i Wail al-Shehri, jak przygotowywali się do ataków (kaseta wideo wyemitowana 7 września 2006). Zidentyfikowane motywy ataków z 11 września obejmują wsparcie Izraela przez Stany Zjednoczone, obecność wojsk amerykańskich w Królestwie Arabii Saudyjskiej oraz egzekwowanie przez USA sankcji wobec Iraku.

„Washington Post” poinformował również, że pod koniec 2005 roku zamknięto jednostkę CIA składającą się z sił paramilitarnych zajmujących się operacjami specjalnymi, których zadaniem było schwytanie bin Ladena.

Ogólna strategia Bin Ladena mająca na celu osiągnięcie swoich celów przeciwko znacznie większym wrogom, takim jak Związek Radziecki i Stany Zjednoczone, polegała na zwabieniu ich do długiej wojny na wyniszczenie w krajach muzułmańskich, przyciągając dużą liczbę dżihadystów, którzy nigdy się nie poddadzą. Uważał, że doprowadzi to do upadku gospodarczego krajów wroga, „wykrwawiając” je do sucha. Podręczniki Al-Kaidy wyrażają tę strategię. W 2004 roku na taśmie wyemitowanej przez Al-Jazeera bin Laden mówił o „wykrwawianiu Ameryki aż do bankructwa”.

W filmie z 2004 roku bin Laden porzucił swoje zaprzeczenia bez wycofywania wcześniejszych oświadczeń. Powiedział w nim, że osobiście kierował dziewiętnastoma porywaczami. Na 18-minutowej taśmie, odtworzonej w Al-Dżazirze, cztery dni przed amerykańskimi wyborami prezydenckimi, bin Laden oskarżył prezydenta USA George'a W. Busha o zaniedbanie w porwaniu samolotów 11 września. Według nagrań bin Laden twierdził zainspirował go do zniszczenia World Trade Center po obejrzeniu niszczenia wież w Libanie przez Izrael podczas wojny libańskiej w 1982 roku.

Głównym składnikiem ideologii bin Ladena była koncepcja, że ​​cywile z krajów wroga, w tym kobiety i dzieci, są uzasadnionymi celami do zabicia przez dżihadystów. Według byłego analityka CIA, Michaela Scheuera, który kierował pościgiem CIA za Osamą bin Ladenem, przywódca Al-Kaidy kierował się przekonaniem, że polityka zagraniczna USA uciskała, zabijała lub w inny sposób szkodziła muzułmanom na Bliskim Wschodzie, skondensowanym w zdaniu , „Nienawidzą nas za to, co robimy, a nie za to, kim jesteśmy”. Niemniej jednak bin Laden skrytykował Stany Zjednoczone za ich świecką formę rządów, wzywając Amerykanów do przejścia na islam i „odrzucenia niemoralnych aktów rozpusty, homoseksualizmu, środków odurzających, hazardu i lichwy” w liście opublikowanym pod koniec 2002 roku.

W wieku 17 lat w 1974 roku bin Laden poślubił Najwę Ghanem w Latakii w Syrii; zostali rozdzieleni przed 11 września 2001 r. Inne znane żony Bin Ladena to Khadijah Sharif (mężatka 1983, rozwiedziona 1990); Khairiah Sabar (mężatka 1985); Siham Sabar (mężatka 1987); i Amal al-Sadah (żonaty 2000). Niektóre źródła podają również szóstą żonę o nieznanym imieniu, której małżeństwo z bin Ladenem zostało unieważnione wkrótce po ceremonii. Bin Laden spłodził ze swoimi żonami od 20 do 26 dzieci. Wiele dzieci bin Ladena uciekło do Iranu po atakach z 11 września, a od 2010 roku władze irańskie podobno nadal kontrolują ich ruchy.

Były urzędnik Departamentu Stanu USA w październiku 2001 r. Opisał Bośnię i Hercegowinę jako bezpieczną przystań dla terrorystów i zapewnił, że bojowe elementy byłego rządu Sarajewa chronią ekstremistów, z których niektórzy są powiązani z Osamą bin Ladenem. W 1997 roku Rzeczpospolita, jeden z największych polskich dzienników, podała, że ​​służby wywiadowcze nordycko-polskiej Brygady SFOR podejrzewały, że we wsi Bocina Donja koło Maglaj w Bośni i Hercegowinie mieści się ośrodek szkolenia terrorystów z krajów islamskich. W 1992 roku setki ochotników dołączyło do „jednostki mudżahedinów” zwanej El Moujahed w opuszczonej fabryce na zboczu wzgórza, kompleksie ze szpitalem i salą modlitewną.

Bin Laden początkowo zaprzeczył udziałowi w atakach. 16 września 2001 r. Bin Laden przeczytał oświadczenie wyemitowane później przez kanał satelitarny Kataru Al Jazeera, w którym zaprzeczał odpowiedzialności za atak. Na taśmie wideo odzyskanej przez siły amerykańskie w listopadzie 2001 roku w Dżalalabadzie widziano bin Ladena omawiającego atak z Khaledem al-Harbim w sposób wskazujący na uprzednią wiedzę. Taśma została wyemitowana w różnych sieciach informacyjnych 13 grudnia 2001 r. Zasadność tego tłumaczenia została zakwestionowana. Arabista dr Abdel El M. Husseini stwierdził: „To tłumaczenie jest bardzo problematyczne. W najważniejszych miejscach, w których ma udowodnić winę bin Ladena, nie jest identyczne z arabskim”.

Wiele lat później, 10 października 2001 r., Bin Laden pojawił się również na wstępnej liście 22 najbardziej poszukiwanych terrorystów FBI, która została upubliczniona przez prezydenta Stanów Zjednoczonych George'a W. Busha, w bezpośredniej odpowiedzi na Ataki z 11 września, ale ponownie oparte na akcie oskarżenia za atak na ambasadę w 1998 roku. Bin Laden był wśród trzynastu zbiegłych terrorystów poszukiwanych na tej ostatniej liście w celu przesłuchania w sprawie zamachów bombowych na ambasadę w 1998 roku. Bin Laden pozostaje jedynym uciekinierem, który kiedykolwiek figurował na obu listach zbiegów FBI.

Pomimo wielu wyżej wymienionych aktów oskarżenia i wielu próśb talibowie odmówili ekstradycji Osamy bin Ladena. Zaproponowali jednak, że będą go sądzić przed sądem islamskim, jeśli zostaną przedstawione dowody na udział Osamy bin Ladena w atakach z 11 września. Dopiero osiem dni po rozpoczęciu bombardowania Afganistanu w październiku 2001 roku talibowie w końcu zaoferowali przekazanie Osamy bin Ladena do kraju trzeciego na proces w zamian za zakończenie bombardowania przez Stany Zjednoczone. Ta oferta została odrzucona przez prezydenta Busha, stwierdzając, że nie podlega to już negocjacjom, a Bush odpowiedział: „nie ma potrzeby omawiania niewinności ani winy. Wiemy, że jest winny”.

Według The Washington Post rząd USA doszedł do wniosku, że Osama bin Laden był obecny podczas bitwy pod Tora Bora w Afganistanie pod koniec 2001 roku, a według urzędników cywilnych i wojskowych posiadających wiedzę z pierwszej ręki, niepowodzenie Stanów Zjednoczonych w popełnieniu wystarczającej Polowanie na niego wojsk lądowych doprowadziło do jego ucieczki i było najpoważniejszą porażką Stanów Zjednoczonych w wojnie z Al-Kaidą. Urzędnicy wywiadu zebrali to, co uważali za decydujące dowody, pochodzące ze współczesnych i późniejszych przesłuchań oraz przechwyconych komunikatów, że bin Laden rozpoczął bitwę o Tora Bora w kompleksie jaskiń wzdłuż górzystej wschodniej granicy Afganistanu.

Odnosząc się do Osamy bin Ladena w klipie filmowym CNN z 17 września 2001 r., ówczesny prezydent George W. Bush stwierdził: „Chcę sprawiedliwości. O ile pamiętam, na zachodzie jest stary plakat, który głosił:„ Poszukiwany żywy lub martwy ' ". Następnie bin Laden wycofał się dalej od kontaktów publicznych, aby uniknąć schwytania. Wydano liczne spekulacyjne doniesienia prasowe na temat jego miejsca pobytu, a nawet śmierci; niektórzy umieszczali bin Ladena w różnych miejscach w nakładających się okresach. Żaden nie został ostatecznie udowodniony. Po tym, jak ofensywy wojskowe w Afganistanie nie pozwoliły odkryć jego miejsca pobytu, Pakistan był regularnie identyfikowany jako jego podejrzewana kryjówka. Oto niektóre ze sprzecznych raportów dotyczących miejsca pobytu bin Ladena i błędnych twierdzeń o jego śmierci:

Departament Stanu USA oskarżył Sudan o bycie „sponsorem międzynarodowego terroryzmu”, a bin Ladena o prowadzenie „terrorystycznych obozów szkoleniowych na sudańskiej pustyni”. Jednak według sudańskich urzędników stanowisko to stało się przestarzałe, gdy islamistyczny przywódca polityczny Hassan al-Turabi stracił wpływy w ich kraju. Sudańczycy chcieli nawiązać współpracę z USA, ale amerykańscy urzędnicy odmówili spotkania z nimi nawet po wydaleniu bin Ladena. Dopiero w 2000 roku Departament Stanu zezwolił urzędnikom wywiadu USA na wizytę w Sudanie.

Pod koniec 2000 roku Richard Clarke ujawnił, że islamscy bojownicy na czele z bin Ladenem zaplanowali potrójny atak na 3 stycznia 2000 roku, który obejmowałby zamachy bombowe w Jordanii na hotel Radisson SAS w Ammanie oraz turystów na górę Nebo i miejsce na rzekę Jordan, zatonięcie niszczyciela USSThe Sullivans w Jemenie, a także atak na cel w Stanach Zjednoczonych. Plan został udaremniony przez aresztowanie jordańskiej komórki terrorystycznej, zatopienie wypełnionej materiałami wybuchowymi łodzi, która miała wycelować w niszczyciel, oraz aresztowanie Ahmeda Ressama.

W 2000 roku, przed atakami z 11 września, Paul Bremer scharakteryzował administrację Clintona jako „właściwie skupioną na bin Ladenie”, podczas gdy Robert Oakley skrytykował ich „obsesję na punkcie Osamy”.

Według raportów wywiadu z Bliskiego Wschodu bin Laden finansował małe konwoje rekrutów ze świata arabskiego za pośrednictwem swoich firm w Sudanie. Wśród nich był Karim Said Atmani, który został zidentyfikowany przez władze jako fałszerz dokumentów dla grupy Algierczyków oskarżonych o planowanie zamachów bombowych w Stanach Zjednoczonych. Jest byłym współlokatorem Ahmeda Ressama, mężczyzny aresztowanego na granicy kanadyjsko-amerykańskiej w połowie grudnia 1999 roku z samochodem pełnym nitrogliceryny i materiałów do produkcji bomb. Został skazany przez francuski sąd za zmowę z Osamą bin Ladenem.

W 1999 roku prasa doniosła, że ​​bin Laden i jego tunezyjski asystent Mehrez Aodouni otrzymali obywatelstwo i paszporty bośniackie w 1993 roku od rządu w Sarajewie. Informacje te zostały zdementowane przez rząd bośniacki po atakach z 11 września, ale później okazało się, że Aodouni został aresztowany w Turcji i że w tym czasie posiadał bośniacki paszport. Po tym ujawnieniu podano nowe wyjaśnienie, że bin Laden „nie odebrał osobiście swojego bośniackiego paszportu”, a urzędnicy ambasady Bośni w Wiedniu, która wydała paszport, nie mogli wiedzieć, kim był wówczas bin Laden. Bośniacki dziennik Oslobođenje opublikował w 2001 r., że trzech mężczyzn, uważanych za powiązanych z bin Ladenem, zostało aresztowanych w Sarajewie w lipcu 2001 r. Trzech, z których jeden został zidentyfikowany jako Imad El Misri, było obywatelami Egiptu. W gazecie napisano, że dwóch podejrzanych posiadało bośniackie paszporty.

Bin Laden stał się 456. osobą wymienioną na liście dziesięciu najbardziej poszukiwanych zbiegów FBI, kiedy został dodany 7 czerwca 1999 r., Po postawieniu go wraz z innymi w stan oskarżenia za zbrodnie śmierci w atakach na ambasadę w 1998 r. Próby zamachu i prośby o ekstradycję bin Ladena od afgańskich talibów zakończyły się niepowodzeniem przed bombardowaniem Afganistanu w październiku 2001 r. W 1999 r. prezydent USA Bill Clinton przekonał ONZ do nałożenia sankcji na Afganistan w celu wymuszenia talibów o jego ekstradycję.

Bin Laden był silnym antysemitą, twierdząc, że większość negatywnych wydarzeń, które miały miejsce na świecie, była bezpośrednim wynikiem działań Żydów. W grudniu 1998 roku w wywiadzie udzielonym pakistańskiemu dziennikarzowi Rahimullahowi Yusufzai bin Laden stwierdził, że operacja Desert Fox była dowodem na to, że izraelscy Żydzi kontrolowali rządy Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii, nakazując im zabicie jak największej liczby muzułmanów. W liście wydanym pod koniec 2002 roku stwierdził, że Żydzi kontrolują cywilne media, politykę i instytucje gospodarcze Stanów Zjednoczonych. W wywiadzie udzielonym Johnowi Millerowi z ABC w maju 1998 r. Bin Laden stwierdził, że ostatecznym celem państwa izraelskiego była aneksja Półwyspu Arabskiego i Bliskiego Wschodu na jego terytorium oraz zniewolenie jego ludów w ramach tego, co nazwał „Wielkim Izraelem”. Stwierdził, że Żydzi i muzułmanie nigdy nie mogą się dogadać i że wojna między nimi jest „nieunikniona”, a ponadto oskarżył Stany Zjednoczone o podsycanie nastrojów antyislamskich. Twierdził, że Departament Stanu USA i Departament Obrony USA były kontrolowane przez Żydów, wyłącznie w celu służenia celom państwa izraelskiego. Często ostrzegał przed rzekomymi spiskami żydowskimi: „Ci Żydzi są mistrzami lichwy i przywódcami zdrady. Nic wam nie zostawią ani na tym świecie, ani na tamtym”. Muzułmanie szyiccy zostali wymienieni wraz z „heretykami,… Ameryką i Izraelem” jako czterech głównych „wrogów islamu” na klasach ideologicznych organizacji al-Kaidy bin Ladena.

W lutym 1998 roku Osama bin Laden i Ayman al-Zawahiri wspólnie podpisali fatwę w imieniu Światowego Islamskiego Frontu Dżihadu przeciwko Żydom i Krzyżowcom, która ogłosiła, że ​​zabijanie mieszkańców Ameryki Północnej i ich sojuszników jest „indywidualnym obowiązkiem każdego muzułmanina” „wyzwolić meczet al-Aqsa (w Jerozolimie) i święty meczet (w Mekce) z ich uścisku”. Podczas publicznego ogłoszenia fatwy bin Laden ogłosił, że mieszkańcy Ameryki Północnej są „bardzo łatwym celem”. Powiedział obecnym dziennikarzom: „Zobaczycie wyniki tego w bardzo krótkim czasie”.

Bin Laden i Al-Zawahiri zorganizowali kongres Al-Kaidy 24 czerwca 1998 r. Zamachy bombowe na ambasadę USA w 1998 r. były serią ataków, które miały miejsce 7 sierpnia 1998 r., w których setki ludzi zginęło w równoczesnych eksplozjach ciężarówek bombowych na Ambasady Stanów Zjednoczonych w głównych miastach Afryki Wschodniej, Dar es Salaam w Tanzanii i Nairobi w Kenii. Ataki były powiązane z lokalnymi członkami Egipskiego Islamskiego Dżihadu i po raz pierwszy zwróciły uwagę opinii publicznej Stanów Zjednoczonych na Osamę bin Ladena i Aymana al-Zawahiriego. Al-Kaida później przyznała się do zamachów bombowych.

W odwecie za zamachy bombowe na ambasady prezydent Bill Clinton zarządził serię ataków rakietowych na cele związane z bin Ladenem w Sudanie i Afganistanie 20 sierpnia 1998 r. W grudniu 1998 r. dyrektor Centralnego Centrum Antyterrorystycznego Wywiadu poinformował prezydenta Clintona, że ​​al. -Kaida przygotowywała się do ataków w Stanach Zjednoczonych, w tym szkoliła personel do porywania samolotów. 7 czerwca 1999 r. Federalne Biuro Śledcze Stanów Zjednoczonych umieściło bin Ladena na liście dziesięciu najbardziej poszukiwanych osób.

Podczas procesu przed Międzynarodowym Trybunałem Karnym dla byłej Jugosławii były prezydent Serbii Slobodan Milošević zacytował z rzekomego raportu FBI, że Al-Kaida bin Ladena była obecna na Bałkanach i pomagała Armii Wyzwolenia Kosowa. Twierdził, że bin Laden wykorzystał Albanię jako „wyrzutnię przemocy” w regionie i Europie. Twierdził, że poinformowali Richarda Holbrooke'a, że ​​Al-Kaida pomaga KLA, ale Stany Zjednoczone zdecydowały się współpracować z KLA, a tym samym pośrednio z Osamą, pomimo wcześniejszych bombardowań ambasady Stanów Zjednoczonych w 1998 roku. Milošević argumentował, że Stany Zjednoczone pomagały terrorystom, czego kulminacją było wsparcie bombardowania Jugosławii przez NATO w 1999 roku podczas wojny w Kosowie .

16 marca 1998 r. Libia wydała pierwszy oficjalny nakaz aresztowania przez Interpol bin Ladena i trzech innych osób. Zostali oskarżeni o zabicie Silvana Beckera, agenta niemieckiego wywiadu wewnętrznego, Federalnego Urzędu Ochrony Konstytucji w Departamencie ds. Terroryzmu i jego żony Very w Libii 10 marca 1994 r. Bin Laden był nadal poszukiwany przez rząd w chwili jego śmierci. Osama bin Laden został po raz pierwszy oskarżony przez wielką ławę przysięgłych Stanów Zjednoczonych w dniu 8 czerwca 1998 r. pod zarzutem „spisku mającego na celu atak na zakłady obronne Stanów Zjednoczonych”, a prokuratorzy oskarżyli następnie, że bin Laden był szefem organizacji terrorystycznej o nazwie al -Kaidy i że był głównym sponsorem finansowym islamskich bojowników na całym świecie. W dniu 4 listopada 1998 r. Osama bin Laden został oskarżony przez Federalną Wielką Ławę Przysięgłych w Sądzie Okręgowym Stanów Zjednoczonych dla Południowego Dystryktu Nowego Jorku pod zarzutem zabójstwa obywateli USA poza Stanami Zjednoczonymi, spisku w celu zabójstwa obywateli USA poza Stanami Zjednoczonymi Stanów Zjednoczonych i ataki na obiekt federalny skutkujące śmiercią za jego rzekomą rolę w zamachach bombowych na ambasady Stanów Zjednoczonych w Kenii i Tanzanii w 1998 roku. Dowody przeciwko bin Ladenowi obejmowały zeznania z sali sądowej byłych członków Al-Kaidy oraz zapisy rozmów telefonicznych z telefonu zakupionego dla niego przez agenta Al-Kaidy Ziyada Khaleela w Stanach Zjednoczonych. Jednak talibowie odmówili ekstradycji Bin Ladena, argumentując, że w aktach oskarżenia nie ma wystarczających dowodów, a sądy niemuzułmańskie nie mają legitymacji do sądzenia muzułmanów.

Schwytanie Osamy bin Ladena było celem rządu Stanów Zjednoczonych od czasów prezydentury Billa Clintona. Wkrótce po atakach z 11 września ujawniono, że prezydent Clinton podpisał dyrektywę upoważniającą CIA (a konkretnie ich elitarną jednostkę ds. Afryka; jeśli wzięcie bin Ladena żywcem uznano za niemożliwe, to zezwolono na użycie śmiercionośnej siły. 20 sierpnia 1998 r. 66 pocisków manewrujących wystrzelonych przez okręty Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych na Morzu Arabskim uderzyło w obozy szkoleniowe bin Ladena w pobliżu Chost w Afganistanie, omijając go o kilka godzin. W 1999 roku CIA wraz z pakistańskim wywiadem wojskowym przygotowała zespół około 60 pakistańskich komandosów do infiltracji Afganistanu w celu schwytania lub zabicia bin Ladena, ale plan został przerwany przez zamach stanu w Pakistanie w 1999 roku ; w 2000 roku zagraniczni agenci pracujący w imieniu CIA wystrzelili granat o napędzie rakietowym w konwój pojazdów, w których bin Laden podróżował przez góry Afganistanu, uderzając w jeden z pojazdów, ale nie w ten, w którym jechał bin Laden .

Nasser al-Bahri, który był osobistym ochroniarzem bin Ladena w latach 1997–2001, szczegółowo opisuje życie osobiste bin Ladena w swoich wspomnieniach. Opisuje go jako człowieka oszczędnego i surowego ojca, który lubił zabierać swoją liczną rodzinę na wyprawy strzeleckie i pikniki na pustyni.

W 1997 roku potępił Stany Zjednoczone za ich hipokryzję, która nie określiła bombardowania Hiroszimy jako terroryzmu. W listopadzie 2001 roku utrzymywał, że zabijanie Amerykanów z zemsty było uzasadnione, ponieważ twierdził, że prawo islamskie pozwala wierzącym atakować najeźdźców nawet wtedy, gdy wróg używa ludzkich tarcz. Jednak według Rodenbecka „to klasyczne stanowisko pierwotnie miało służyć jako prawne uzasadnienie przypadkowych zabójstw cywilów w bardzo ograniczonych okolicznościach - a nie jako podstawa do celowego atakowania osób niewalczących”. Kilka miesięcy później w liście z 2002 roku nie wspomniał o tym uzasadnieniu, ale stwierdził, że „skoro Stany Zjednoczone są demokracją, wszyscy obywatele ponoszą odpowiedzialność za działania rządu, a zatem cywile są uczciwymi celami”.

Twierdzono, że bin Laden sfinansował masakrę w Luksorze z 17 listopada 1997 r., W której zginęło 62 cywilów i oburzył egipską opinię publiczną. W połowie 1997 roku Sojusz Północny zagroził najechaniem Dżalalabadu, co spowodowało, że bin Laden porzucił swoją posiadłość Najim Jihad i przeniósł swoją działalność do farm Tarnak na południu.

Przeszukanie przez rząd bośniacki dokumentów paszportowych i pobytowych, przeprowadzone za namową Stanów Zjednoczonych, ujawniło innych byłych mudżahedinów, którzy byli powiązani z tą samą grupą algierską lub z innymi grupami podejrzanymi o terroryzm i mieszkali w obszarze 100 km (60 mil) na północ stolicy Sarajewa w ciągu ostatnich kilku lat. Khalil al-Deek został aresztowany w Jordanii pod koniec grudnia 1999 roku pod zarzutem udziału w spisku mającym na celu wysadzanie w powietrze miejsc turystycznych. Drugi mężczyzna z obywatelstwem bośniackim, Hamid Aich, mieszkał w Kanadzie w tym samym czasie co Atmani i pracował dla organizacji charytatywnej związanej z Osamą bin Ladenem. W swoim raporcie z 26 czerwca 1997 r. o zamachu bombowym na budynek Al Khobar w Rijadzie w Arabii Saudyjskiej, The New York Times odnotował, że aresztowani przyznali się do służby w siłach bośniackich muzułmanów. Co więcej, schwytani mężczyźni przyznali się również do powiązań z Osamą bin Ladenem.

W lutym 1996 r. sudańscy urzędnicy zaczęli zwracać się do urzędników ze Stanów Zjednoczonych i innych rządów, pytając, jakie ich działania mogłyby złagodzić zagraniczną presję. Podczas tajnych spotkań z saudyjskimi urzędnikami Sudan zaproponował wydalenie bin Ladena do Arabii Saudyjskiej i poprosił Saudyjczyków o ułaskawienie. Urzędnicy amerykańscy dowiedzieli się o tych tajnych dyskusjach, na pewno w marcu. Saudyjscy urzędnicy najwyraźniej chcieli wydalenia Bin Ladena z Sudanu. Jednak już cofnęli mu obywatelstwo i nie będą tolerować jego obecności w ich kraju. Również Bin Laden mógł nie czuć się już bezpiecznie w Sudanie, gdzie już uniknął co najmniej jednej próby zamachu, który, jak sądził, był dziełem reżimów egipskich lub saudyjskich i opłacony przez CIA.

Ze względu na rosnącą presję na Sudan ze strony Arabii Saudyjskiej, Egiptu i Stanów Zjednoczonych bin Ladenowi pozwolono wyjechać do wybranego przez siebie kraju. Wybrał powrót do Dżalalabadu w Afganistanie na pokładzie czarterowego lotu 18 maja 1996 r .; tam nawiązał bliskie stosunki z mułłą Mohammedem Omarem. Według Komisji 11 września wydalenie z Sudanu znacznie osłabiło bin Ladena i jego organizację. Niektóre afrykańskie źródła wywiadowcze argumentowały, że wydalenie pozostawiło bin Ladena bez innej opcji niż zostanie pełnoetatowym radykałem, a większość z 300 afgańskich Arabów, którzy z nim wyjechali, została później terrorystami. Różne źródła podają, że bin Laden stracił w Sudanie od 20 do 300 milionów dolarów; rząd przejął jego sprzęt budowlany, a bin Laden został zmuszony do likwidacji swoich firm, ziemi, a nawet koni.

W sierpniu 1996 roku bin Laden wypowiedział wojnę Stanom Zjednoczonym. Pomimo zapewnień prezydenta George'a HW Busha dla króla Fahda w 1990 r., Że wszystkie siły amerykańskie stacjonujące w Arabii Saudyjskiej zostaną wycofane po uporaniu się z zagrożeniem ze strony Iraku, do 1996 r. Amerykanie nadal tam byli. Bush powołał się na konieczność zajęcia się pozostałościami reżimu Saddama (którego Bush postanowił nie niszczyć). Bin Laden uważał, że „zło” Bliskiego Wschodu wynikało z próby przejęcia regionu przez Amerykę i jej poparcia dla Izraela. Arabia Saudyjska została przekształcona w „amerykańską kolonię”.

W tym czasie bin Laden był powiązany z Egipskim Islamskim Dżihadem (EIJ), który stanowił rdzeń Al-Kaidy. W 1995 roku EIJ usiłował zamordować egipskiego prezydenta Hosniego Mubaraka. Próba nie powiodła się, a Sudan wydalił EIJ.

Pod koniec 1995 roku, kiedy bin Laden przebywał jeszcze w Sudanie, Departament Stanu i Centralna Agencja Wywiadowcza (CIA) dowiedziały się, że sudańscy urzędnicy rozmawiali z rządem saudyjskim o możliwości wydalenia bin Ladena. Oficer paramilitarny CIA Billy Waugh wytropił Bin Ladina w Sudanie i przygotował operację mającą na celu jego zatrzymanie, ale odmówiono mu zezwolenia. Ambasador USA Timothy Carney zachęcał Sudańczyków do podążania tym kursem. Saudyjczycy jednak nie chcieli bin Ladena, podając jako powód odebranie mu obywatelstwa. Minister obrony Sudanu, Fatih Erwa, twierdził, że Sudan zaoferował wydanie Bin Ladena Stanom Zjednoczonym. Komisja nie znalazła żadnych wiarygodnych dowodów na to, że tak było. Ambasador Carney miał tylko instrukcje, aby zmusić Sudańczyków do wydalenia bin Ladena. Ambasador Carney nie miał podstaw prawnych, by żądać więcej od Sudańczyków, ponieważ w tamtym czasie w żadnym kraju nie toczono aktu oskarżenia przeciwko bin Ladenowi.

W Sudanie bin Laden założył nową bazę dla operacji mudżahedinów w Chartumie. Kupił dom przy ulicy Al-Mashtal w zamożnej dzielnicy Al-Riyadh i odosobnienie w Soba nad Nilem Błękitnym. Podczas pobytu w Sudanie dużo inwestował w infrastrukturę, rolnictwo i biznes. Był agentem ds. Sudanu dla brytyjskiej firmy Hunting Surveys i budował drogi przy użyciu tych samych buldożerów, których używał do budowy górskich szlaków w Afganistanie. Wielu jego robotników było tymi samymi bojownikami, którzy byli jego towarzyszami w wojnie ze Związkiem Radzieckim. Był hojny dla biednych i popularny wśród ludu. Nadal krytykował króla Fahda z Arabii Saudyjskiej. W odpowiedzi w 1994 roku Fahd pozbawił bin Ladena obywatelstwa saudyjskiego i przekonał rodzinę do odcięcia jego rocznego stypendium w wysokości 7 milionów dolarów.

Szef SHISH, Fatos Klosi, powiedział, że Osama prowadził siatkę terrorystyczną w Albanii, aby wziąć udział w wojnie w Kosowie pod pozorem organizacji humanitarnej i podobno została założona w 1994 roku. Claude Kader, który był członkiem, zeznał o jej istnieniu podczas jego procesu . Do 1998 roku czterech członków Egipskiego Islamskiego Dżihadu (EIJ) zostało aresztowanych w Albanii i poddanych ekstradycji do Egiptu. Bojownicy mudżahedinów zostali zorganizowani przez islamskich przywódców w Europie Zachodniej, sprzymierzonych z nim i Zawihirim.

Uważa się, że pierwszym atakiem bombowym z udziałem bin Ladena był zamach bombowy na hotel Gold Mihor w Adenie 29 grudnia 1992 r., W którym zginęły dwie osoby.

W 1991 roku bin Laden został wydalony z Arabii Saudyjskiej przez jej reżim po wielokrotnej krytyce sojuszu Arabii Saudyjskiej ze Stanami Zjednoczonymi. On i jego zwolennicy przenieśli się najpierw do Afganistanu, a następnie przenieśli się do Sudanu do 1992 r., na mocy umowy wynegocjowanej przez Ali Mohameda. Osobista ochrona Bin Ladena składała się z „ochroniarzy… wybranych przez niego osobiście”. Ich „arsenał obejmował pociski SAM-7 i Stinger, AK-47, RPG i karabiny maszynowe PK (podobne do M60)”. W międzyczasie, w marcu-kwietniu 1992 r., Bin Laden próbował odegrać pacyfikującą rolę w eskalacji wojny domowej w Afganistanie, wzywając wodza Gulbuddina Hekmatyara, by dołączył do innych przywódców mudżahedinów negocjujących rząd koalicyjny, zamiast próbować podbić Kabul dla siebie.

Iracka inwazja na Kuwejt pod rządami Saddama Husajna 2 sierpnia 1990 roku naraziła królestwo saudyjskie i rodzinę królewską na niebezpieczeństwo. Z siłami irackimi na granicy z Arabią Saudyjską apel Saddama do panarabizmu potencjalnie mógł wywołać wewnętrzny sprzeciw. Bin Laden spotkał się z królem Fahdem i saudyjskim ministrem obrony Sułtanem, mówiąc im, aby nie polegali na niemuzułmańskiej pomocy ze Stanów Zjednoczonych i innych krajów oraz oferując pomoc w obronie Arabii Saudyjskiej wraz ze swoim arabskim legionem. Oferta bin Ladena została odrzucona, a monarchia saudyjska zaprosiła siły amerykańskie na terytorium Arabii Saudyjskiej. Bin Laden publicznie potępił zależność Arabii Saudyjskiej od armii amerykańskiej, argumentując, że dwóch najświętszych świątyń islamu, Mekki i Medyny, miast, w których prorok Mahomet otrzymał i recytował przesłanie Allaha, powinni bronić wyłącznie muzułmanie. Krytyka bin Ladena pod adresem monarchii saudyjskiej skłoniła ich do próby uciszenia go. Amerykańska 82 Dywizja Powietrznodesantowa wylądowała w północno-wschodnim saudyjskim mieście Dhahran i została rozmieszczona na pustyni zaledwie 400 mil od Medyny.

W międzyczasie, 8 listopada 1990 r., FBI dokonało nalotu na dom El Sayyida Nosaira w New Jersey, współpracownika Al-Kaidy Ali Mohameda. Odkryli liczne dowody spisków terrorystycznych, w tym plany wysadzenia nowojorskich drapaczy chmur. Oznaczało to najwcześniejsze odkrycie planów terrorystycznych Al-Kaidy poza krajami muzułmańskimi. Nosair został ostatecznie skazany w związku z zamachem bombowym na World Trade Center w 1993 roku, a później przyznał się do zabójstwa rabina Meira Kahane w Nowym Jorku 5 listopada 1990 roku.

W latach 90. al-Kaida bin Ladena pomagała finansowo, a czasem militarnie dżihadystom w Algierii, Egipcie i Afganistanie. W 1992 lub 1993 roku bin Laden wysłał emisariusza, Qari el-Saida, z 40 000 dolarów do Algierii, aby wspomógł islamistów i nakłaniał do wojny zamiast negocjacji z rządem. Ich rada została posłuchana. Wojna, która potem nastąpiła, spowodowała śmierć 150–200 000 Algierczyków i zakończyła się kapitulacją islamistów przed rządem. W styczniu 1996 roku CIA powołała nową jednostkę swojego Centrum Antyterrorystycznego (CTC) zwaną Bin Laden Issue Station, o kryptonimie „Alec Station”, w celu śledzenia i przeprowadzania operacji przeciwko działalności Bin Ladena. Bin Laden Issue Station był kierowany przez Michaela Scheuera, weterana Oddziału Islamskiego Ekstremizmu CTC.

Po wycofaniu się Związku Radzieckiego z Afganistanu w lutym 1989 roku Osama bin Laden wrócił do Arabii Saudyjskiej jako bohater dżihadu. Uważano, że wraz ze swoim arabskim legionem „obalił potężne supermocarstwo” Związku Radzieckiego. Po powrocie do Arabii Saudyjskiej bin Laden zaangażował się w ruchy opozycyjne wobec monarchii saudyjskiej, pracując dla swojej rodzinnej firmy. Był również rozgniewany morderczymi walkami plemiennymi wśród Afgańczyków.

W maju 1988 roku, w odpowiedzi na pogłoski o masakrze sunnitów dokonanej przez szyitów, w masakrze zginęło wielu szyitów z okolic Gilgit w Pakistanie. Szyiccy cywile również byli gwałceni.

W 1988 roku bin Laden odłączył się od Maktab al-Khidamat. Podczas gdy Azzam działał jako wsparcie dla afgańskich bojowników, bin Laden chciał bardziej militarnej roli. Jednym z głównych punktów prowadzących do rozłamu i powstania Al-Kaidy było naleganie Azzama, aby arabscy ​​bojownicy zostali zintegrowani z afgańskimi grupami bojowymi zamiast tworzyć oddzielne siły bojowe. Notatki ze spotkania bin Ladena i innych w dniu 20 sierpnia 1988 roku wskazują, że Al-Kaida była w tym czasie formalną grupą: „Zasadniczo zorganizowana frakcja islamska, której celem jest podniesienie słowa Bożego, aby jego religia zwyciężyła. " Lista wymagań dotyczących członkostwa obejmowała: umiejętność słuchania, dobre maniery, posłuszeństwo oraz złożenie przyrzeczenia (bajat) posłuszeństwa wobec przełożonych.

Według Wrighta, prawdziwa nazwa grupy nie była używana w publicznych wypowiedziach, ponieważ „jej istnienie było nadal ściśle strzeżoną tajemnicą”. Jego badania sugerują, że Al-Kaida została utworzona 11 sierpnia 1988 r., podczas spotkania „kilku wyższych przywódców” Egipskiego Islamskiego Dżihadu, Abdullaha Azzama i bin Ladena, gdzie uzgodniono połączenie pieniędzy bin Ladena z ekspertyzą islamskiej organizacji dżihadu i podjąć dżihadystyczną sprawę gdzie indziej po wycofaniu się Sowietów z Afganistanu.

W 1984 roku bin Laden i Azzam założyli Maktab al-Khidamat, który kierował pieniądze, broń i bojowników z całego świata arabskiego do Afganistanu. Za pośrednictwem al-Khadamat odziedziczona rodzinna fortuna bin Ladena opłaciła bilety lotnicze i zakwaterowanie, opłaciła formalności z władzami pakistańskimi i zapewniła bojownikom dżihadu inne podobne usługi. Bin Laden założył obozy w Khyber Pakhtunkhwa w Pakistanie i szkolił ochotników z całego świata muzułmańskiego do walki z wspieranym przez Sowietów reżimem, Demokratyczną Republiką Afganistanu. W latach 1986-1987 bin Laden założył we wschodnim Afganistanie bazę dla kilkudziesięciu własnych arabskich żołnierzy. Z tej bazy bin Laden brał udział w niektórych działaniach bojowych przeciwko Sowietom, takich jak bitwa pod Jaji w 1987 roku. Pomimo niewielkiego znaczenia strategicznego, bitwa została wyróżniona w mainstreamowej prasie arabskiej. W tym czasie stał się idolem wielu Arabów.

Ojcem Bin Ladena był Mohammed bin Awad bin Laden, saudyjski milioner z Hadhramaut w Jemenie, założyciel firmy budowlanej Saudi Binladin Group. Jego matka, Alia Ghanem, pochodziła ze świeckiej rodziny z klasy średniej z Latakii w Syrii. Urodził się w Arabii Saudyjskiej i studiował na uniwersytecie w tym kraju do 1979 roku, kiedy dołączył do sił mudżahedinów w Pakistanie walczących przeciwko Związkowi Radzieckiemu w Afganistanie. Pomógł finansować mudżahedinów, dostarczając broń, pieniądze i bojowników ze świata arabskiego do Afganistanu i zyskał popularność wśród wielu Arabów. W 1988 założył Al-Kaidę. Został wygnany z Arabii Saudyjskiej w 1992 roku i przeniósł swoją bazę do Sudanu, aż do momentu, gdy naciski USA zmusiły go do opuszczenia Sudanu w 1996 roku. Po utworzeniu nowej bazy w Afganistanie wypowiedział wojnę Stanom Zjednoczonym, inicjując serię bombardowań i powiązane ataki. Bin Laden znajdował się na listach dziesięciu najbardziej poszukiwanych zbiegów i najbardziej poszukiwanych terrorystów Amerykańskiego Federalnego Biura Śledczego (FBI) za udział w zamachach bombowych na ambasadę USA w 1998 roku.

Po ukończeniu college'u w 1979 roku bin Laden wyjechał do Pakistanu, dołączył do Abdullaha Azzama i wykorzystał pieniądze i maszyny z własnej firmy budowlanej, aby pomóc ruchowi oporu mudżahedinów w wojnie radziecko-afgańskiej . Później powiedział dziennikarzowi: „Czułem się oburzony, że popełniono niesprawiedliwość wobec ludności Afganistanu”. W ramach operacji Cyclone prowadzonej przez CIA w latach 1979-1989 Stany Zjednoczone i Arabia Saudyjska zapewniły pomoc finansową i broń o wartości 40 miliardów dolarów prawie 100 000 mudżahedinów i „afgańskich Arabów” z czterdziestu krajów muzułmańskich za pośrednictwem pakistańskiego ISI. Brytyjski dziennikarz Jason Burke napisał, że „Biuro Usług bin Ladena, utworzone w celu rekrutacji za granicą na wojnę, otrzymało trochę amerykańskiej gotówki”. Bin Laden poznał i zbudował relacje z Hamidem Gulem, który był trzygwiazdkowym generałem armii pakistańskiej i szefem agencji ISI. Chociaż Stany Zjednoczone dostarczyły pieniądze i broń, szkolenie grup bojowników zostało w całości przeprowadzone przez pakistańskie siły zbrojne i ISI.

Bin Laden został wychowany jako pobożny sunnicki muzułmanin. Od 1968 do 1976 uczęszczał do elitarnej świeckiej szkoły wzorcowej Al-Thager. Studiował ekonomię i zarządzanie biznesem na Uniwersytecie Króla Abdulaziza. Niektóre raporty sugerują, że uzyskał dyplom z inżynierii lądowej w 1979 r. Lub dyplom z administracji publicznej w 1981 r. Bin Laden był uczestnikiem kursu języka angielskiego w Oksfordzie w Anglii w 1971 r. Jedno ze źródeł określiło go jako „pracowitego”; inny powiedział, że opuścił uniwersytet na trzecim roku bez ukończenia studiów. Na uniwersytecie głównym zainteresowaniem bin Ladena była religia, gdzie był zaangażowany zarówno w „interpretację Koranu i dżihadu”, jak i działalność charytatywną. Inne zainteresowania obejmowały pisanie poezji; czytanie, z dziełami feldmarszałka Bernarda Montgomery'ego i Charlesa de Gaulle'a, o których mówi się, że należą do jego ulubionych; czarne ogiery; i futbol federacyjny, w którym lubił grać jako środkowy napastnik i podążał za angielskim klubem Arsenal.

Ojciec Bin Ladena, Mohammed, zginął w 1967 roku w katastrofie lotniczej w Arabii Saudyjskiej, kiedy jego amerykański pilot Jim Harrington źle ocenił lądowanie. Najstarszy przyrodni brat bin Ladena, Salem bin Laden, późniejsza głowa rodziny bin Ladena, zginął w 1988 roku w pobliżu San Antonio w Teksasie w Stanach Zjednoczonych, kiedy przypadkowo wleciał samolotem w linie energetyczne.

Osama bin Mohammed bin Awad bin Laden (arab. Osama bin Mohammed bin Awad bin Laden, Osama bin Muhammad bin Awad bin Laden; 10 marca 1957 r. – maj 2011 r.), również tłumaczony jako Osama bin Ladin, był założycielem panislamskiej organizacja bojowa Al-Kaida Był obywatelem Arabii Saudyjskiej do 1994 r. (później bezpaństwowcem) i członkiem bogatej rodziny bin Ladena.

Osama bin Mohammed bin Awad bin Laden urodził się w Rijadzie w Arabii Saudyjskiej jako syn Jemeńczyka Mohammeda bin Awada bin Ladena, milionera magnata budowlanego blisko związanego z saudyjską rodziną królewską, oraz dziesiątej żony Mohammeda bin Ladena, Syryjki Hamidy al-Attas (wówczas nazywana Alią Ghanem). W wywiadzie z 1998 roku bin Laden podał swoją datę urodzenia jako 10 marca 1957 roku.

Mohammed bin Laden rozwiódł się z Hamidą wkrótce po narodzinach Osamy bin Ladena. Mohammed polecił Hamidę współpracownikowi Mohammedowi al-Attasowi. Al-Attas poślubił Hamidę pod koniec lat pięćdziesiątych lub na początku lat sześćdziesiątych i nadal są razem. Para miała czworo dzieci, a bin Laden mieszkał w nowym domu z trzema przyrodnimi braćmi i jedną przyrodnią siostrą. Rodzina bin Ladena zarobiła w branży budowlanej 5 miliardów dolarów, z czego Osama odziedziczył później około 25-30 milionów dolarów.